Inne nazwy: lubczyk lekarski, lubiśnik lekarski, łakotne ziele, mleczeń
Wydajność miodowa: 490 kg/ha
Kwitnienie: od lipca do sierpnia
Opis: Wieloletnia roślina z rodziny baldaszkowatych, pochodzący z Azji Środkowej. Od dawna uprawiany jako roślina przyprawowa, występuje również jako roślina zdziczała w Europie i w Ameryce Północnej. Posiada silnie rozwinięty system korzeniowy, krótkie, grube kłącze z którego w pierwszym roku wyrasta rozeta dużych ciemnozielonych, podwójnie pierzastych liści. Od drugiego roku roślina wypuszcza wysokie do dwóch metrów łodygi, rozgałęzione, puste w środku. Na szczytach pędów zakwitają żółte kwiaty zebrane w baldachy. Owocem jest rozłupka, rozpadająca się na dwie brunatne niełupki.
Roślina posiada charakterystyczny, podobny do selera zapach. Łodyga przeciętnie osiąga wysokość 50-150cm.
Uprawa: Najlepszym podłożem jest gleba przepuszczalna i nie zbita, ciepła, z dodatkiem wapnia. Dobrze czuje się na glebach ilastych, gorzej na piaszczystych, ale też sobie z nimi radzi. Należy go regularnie podlewać. Nasiona siejemy na rozsady jesienią, a wczesną wiosną możemy wsadzać już do ziemi. Lubi stanowiska słoneczne. Lubczyk nie rośnie na suchych, gliniastych, kwaśnych lub jałowych glebach. Roślina rozmnażana może być też generatywnie przez nasiona sadzone bezpośrednio do gruntu tuż po zbiorze w sierpniu.
Linki z informacjami o tej roślinie:
http://www.swiatkwiatow.pl/lubczyk-lubczyk-ogrodowy-id608.html
http://domowyzielnik.blogspot.com/2013/02/encyklopedia-zio-lubczyk.html